Vakantie 2024

Duitsland: Stad Mannheim en Slot Neuschwanstein

Maandag 15 juli. Omdat we geen zin hadden om urenlang in de auto te zitten op weg naar onze eindbestemming  Commezzadura (Val di Sole), Italië, hadden we een week uitgetrokken om daar te komen. De eerste stop was bij NH Hotel in Mannheim, zo halverwege Duitsland. Omdat we al vroeg in de middag in Mannheim aankwamen, hadden we ruim de tijd om de stad te verkennen. Hoewel Mannheim geen mooie stad is, vonden we hier en daar wel enkele pareltjes. Toevalligerwijs kwamen we een model van ‘Das erste Automobil der Welt’: de Benz-Patent-Motorwagen tegen, dat door machinebouwer en ingenieur Karl Benz in 1883 was opgericht. De ‘auto’ stond vlak bij een prachtige oude watertoren uit 1889.

De volgende dag reden we naar het zuiden van Duitsland (Beieren) waar we overnachtten in een sfeervol Landgasthof in Trauchgau. De Gasthof lag op slechts 15 minuten rijden van het sprookjesachtige Slot Neuschwanstein die we dan ook hebben bezocht. We genoten van het adembenemende uitzicht op het kasteel, maar besloten om toch niet naar binnen te gaan, vanwege de slechte reviews.

Oostenrijk: Sölden (James Bond 007 / hoogste weg van Europa)

Trauchgau ligt dicht bij de grens met Oostenrijk, en zonder verkeersproblemen reden we ’s ochtends door naar ons appartement Alpenspirit, net buiten Sölden. We hadden een mooi uitzicht op de bergen, een heerlijke alpengeur om ons heen, het bekende ‘koeienbellen’ geluid, een snelstromende rivier voor de deur, een oase van rust. Voordat we bij het appartement aankwamen, hadden we een paar uur nog gewandeld door de Rosengartenschlucht (een kloof). Een echte aanrader, mocht je in de buurt zijn. Bij een volgende stop pakten we de Alpine Coaster Hoch Imst, de langste rodelbaan ter wereld (in 2023). Met de kabelbaan omhoog en met een rotgang weer naar beneden.

De volgende dag, 18 juli, met prachtig weer in het vooruitzicht, reden we over de hoogste weg van Europa, de Ötztaler Gletscherstraße, tot een hoogte van 2800 meter. De uitzichten waren werkelijk spectaculair! Terug in Sölden parkeerden we de auto en namen de kabelbaan naar de top van de Gaislachkogel, op 3050 meter hoogte. Het uitzicht over de bergtoppen was schitterend, en voor James Bond-liefhebbers is een bezoek aan de originele filmset van de film ‘Spectre’ op deze berg een absolute must.

Italië: Ozti de IJsman, Merano, overnachten bij de zusters

We hadden veel geluk met het weer. Het was een stralende dag, perfect voor de mooie vergezichten terwijl we via één van de mooiste en hoogste alpenpassen Italië binnenreden. De weg, vernoemd naar de bergpas Timmelsjoch (Italiaans: Passo Rombo), verbindt het Oostenrijkse Bundesland Tirol met de Italiaanse provincie Südtirol (Alto Adige). Deze route verbindt het Ötztal met het Passeiertal en leidt naar de stad Meran (Merano). De pas was sinds 14 juni weer open vanwege de vele sneeuwval.

In Zuid-Tirol, Italië, bezochten we in Moos het Bunkermuseum. Het museum geeft een interessant overzicht over de geschiedenis en natuur van het Passeiertal. Na het museumbezoek maakten we nog een mooie rondwandeling door de Passerschlucht. Aan het einde van de dag kwamen we aan bij ons verblijf, het Gasthaus Salvatorianerinnen in Merano. Wat een prachtige plaats en dat klooster met die bloementuin en (comfortabele) ligstoelen. We hebben het hier heerlijk gehad.

Dicht bij Merano, op slechts 30 km afstand, ligt Bolzano (Bozen) met het bekende Archeologisch Museum waar Ötzi de IJsman te zien is. We hadden een tijdslot gereserveerd, maar dat bleek achteraf niet nodig omdat er ’s ochtends geen rij stond. Ötzi is een gletsjermummie uit de Kopertijd, ontdekt in 1991 door wandelaars op de gletsjer Schnalstal. Zijn uitrusting en kleding zijn allemaal te zien in het museum.

Omdat we nog tijd over hadden, besloten we met de Rittner Seilbahn naar boven te gaan, naar Oberbozen, voor een uitkijk over de stad. Eenmaal boven, stapten we direct op een treintje naar het eindpunt. We hadden geen idee wat daar te zien was, maar op een bordje stond ‘Erdpyramiden’. Dit is een geologisch natuurmonument ‘bestaande uit formaties van morenerots van glaciale oorsprong, uitgesleten door water’. We maakten een wandeling van ongeveer een uur naar deze indrukwekkende formaties. De terugweg namen we de bus naar Bolzano met dank aan onze gastenkaart voor gratis openbaar vervoer.

Italie: Val die Sole, bergwandelingen, beste hotel ever

We zijn al een week onderweg en vandaag zouden we aan het eind van de middag aankomen bij het Wellnesshotel Monroc in Commezzadura. Dit hotel ligt in het hart van de Val di Sole, tussen de Brenta Dolomieten en het Nationaal Park Stelvio. Van de prachtige stad Merano reisden we over de pas naar Val di Sole. Onderweg stopten we bij de Fondo Schlucht, waar we om 14.00 uur een 2,5 uur durende tocht door de Canyon Rio Sass kloof hadden geboekt. Met veiligheidshelm op en een Duitssprekende gids wandelden we door een van de mooiste kloven ooit.

Het eerste deel van de tocht was ruig, met indrukwekkende rotsformaties en waterpartijen, terwijl het tweede deel ons het gevoel gaf in een jungle te zijn beland. Na deze spectaculaire ervaring vervolgden we onze reis naar het hotel, waar we hartelijk werden ontvangen. Onze suite bood een prachtig uitzicht op de bergen en kabelbaan met onder in het hotel een luxe saunacomplex. ’s Avonds om 19.00 uur schoven we aan voor een verrassend viergangendiner. We werden (de hele week) ongelooflijk verwend door het personeel van het hotel.

Onze week in Val di Sole bestond uit diverse bergwandelingen en avontuurlijke activiteiten. We wandelden naar de Ospizio S. Bartolomeo, waar een aantal forten uit de Eerste Wereldoorlog te zien waren, verkenden Peio Fonti en Monte Salvat, en huurden een dag een e-mountainbike voor een van de mooiste fietsroutes langs de rivier de Noce, met een prachtig uitzicht op de Dolomieten.

Op de laatste dag voor vertrek (27 juli) maakten we een inschattingsfout die leidde tot de moeilijkste bergroute die we ooit hebben gemaakt. Hoewel we het uiteindelijk haalden, was het onverstandig en gevaarlijk, maar het uitzicht en de ervaring van helemaal in niemandsland te zijn, samen met de bergmarmotten, maakten het onvergetelijk.

De wandeling, die 5 uur had moeten duren, kostte ons uiteindelijk 11 uur. De moeilijkheidsgraad was ingeschaald op medium – difficult. Onze startplaats was Forte Pozzi Alti, een fort uit de Eerste Wereldoorlog. Helaas konden we de startplaats niet vinden, waardoor we vanuit het dal om 10.45 uur begonnen aan een zware klim. Na twee weken vol activiteiten was dit een enorme belasting voor onze benen.

Onderweg ontmoetten we vier Italiaanse jongens, met wie we kort praatten voordat we verder klommen. Rond 15.00 uur kwamen we aan bij de berghut STAVEL “FRANCESCO DENZA” op 2291 meter hoogte. Na een welverdiende maaltijd maakten we de fout om over de berg naar de andere kant af te dalen, in plaats van aan de voorkant van de berg te blijven. We klommen door tot 2600 meter hoogte voordat we de afdaling inzetten. Over rotsblokken en gletsjers zetten we elke stap bewust.

Ons geplande diner om 19.00 uur in het hotel zouden we niet meer halen, dus belden we om door te geven dat we het niet haalden. Het personeel was zo vriendelijk om een koude maaltijd op onze kamer klaar te zetten. Rond 19.00 uur waren we bijna bij Forte Pozzi Alti aangekomen. Na een half uur bereikten we eindelijk het fort, waar de vier Italiaanse jongens toevallig zaten die we eerder die dag hadden ontmoet. Ze konden niet geloven dat we zonder (berg)uitrusting over de berg waren geklommen. Ze hadden een andere, veiligere route genomen. We gaven meteen toe dat het niet verstandig was en een pittige tocht was, maar diep van binnen waren we trots op wat we met z’n drieën hadden bereikt. Deze tocht zullen we dan ook nooit meer vergeten.

Pas om 21.30 uur, in de schemering, kwamen we bij onze auto aan. Vanaf het fort moesten we nog 6 kilometer – over vele haarspeldbochten – lopen…

De volgende dag zondag 28 juli zijn we in 1x naar huis gereden. We waren om 00.30 uur thuis.

Deze vakantie was een van de mooiste vakanties ooit. Elke dag een mooie ervaring en het Wellnesshotel Monroc bleek de perfecte uitvalsbasis te zijn voor onze tochten. De combinatie met een prachtige natuur, historische bezienswaardigheden en de uitstekende zorg van het hotelpersoneel maakte deze week tot een absoluut hoogtepunt van onze vakantie.